ورود به سایت
تبت نام

  • تاریخ انتشار : 1396/09/08 - 11:11
    صبر در کودک و رفتار متقابلانه ما...
    کودک با بازی خودش و دیگران رو بیشتر میشناسه

    بین ٢ تا ٧ سالگی، بازی برای کودک مهمترین چیز زندگیست. بازی باعث تمرکز و توجه کودک میشه، حافظه ش رو افزایش میده، قوانین رو یاد میگیره، مرزهای وجودی خودش رو میشناسه، مهارت های فیزیکی به دست میاره، تخیلش قوی تر میشه، قوانین جهان رو به بهترین نحو می آموزه.

    کودک با بازی خودش و دیگران رو بیشتر میشناسه، رابطه رو می آموزه و ارتباط رو یاد میگیره و تنها با یادگیری این ارتباطات میتونه از بند خودش رها بشه، همکاری و صبر و استفاده از فرصتها رو یاد میگیره.

    • کاشتن گل و گیاه، یکی از بهترین تمرین‌ها برای آموزش صبر به کودکان است.

    با این کار کودک می‌آموزد با مراقبتی که همراه با صبر و حوصله است می‌تواند موجودی را پرورش دهد.

    • آزادی دادن بیش ازحد به کودک زمانیست که به کودک ازدو سالگی صبر را نیاموختید

    یا زمانیکه می توانسته کارهایش را با کندی انجام دهد شما به جایش انجام دادید و مسؤلیت مطابق سنش را به او نیاموختید

    یا با دیدن جیغ و داد وکتک زدن خود شما و دیگری تسلیم شدید یا زمانیکه به حق دیگران تجاوز کرده و شما جلوی او را نگرفتید.

    • اگر نخستین واکنش والدین به هر اتفاق ناخوشایندی ازدست دادن صبر و تحمل خود باشد، کودک نیز می آموزد تادر شرایط مشابه همانند پدر ومادرش رفتار کند و طاقت هیچ گونه سختی را نخواهد داشت اجازه بدیم بچه ها با ما و کنار ما آشپزی کنند. هم دختران هم پسران از غذا پختن بسیار می اموزند.

    فواید اشپزی برای کودکان: اول: همکاری را می آموزد.   دوم: با لمس کردن مواد و مخلوط کردن آنها در حقیقت با قوانین طبیعت اشنا میشود و از شناخت انها لذت می برد.   سوم: باعث تقویت مهارتهای حرکتی در کودک می شود.  چهارم: بچه ها خوش غذا تر میشوند. اگر فرزندتان خوش غذا نیست حتما اجازه دهید در پختن غذا با شما همکاری کند.   پنجم: کودک صبر را می آموزد و یاد میگیرد برای رسیدن به هدفش صبر کند.   ششم: کودک نظم و ترتیب را میاموزد زیرا برای پختن یا درست کردن غذا باید از قوانین خاصی پیروی کنید.

    زمانی که فرزندانمان کوچک اند، نسبت به رفتار های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده هایش، اشک هایش را هم تاب می آوریم، در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می کنیم و در کنار سلامت و شادابی اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می نماییم و...

    اما وقتی بزرگ تر می شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک میشود و دیگر آن ها را بر نمی تابیم.

    وقتی مرتکب اشتباه می شوند با تندی به آن ها می تازیم و سرزنش و توبیخشان می کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می کردند در عین ناراحتی می خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می کردیم.

    چرا با بزرگ شدن آن ها صبر ما کمتر می شود؟ علت آن است که وقتی کوچک اند تقریبا همه ی اشتباهات آن ها را غیر عمد و سهوی می دانیم و مقصر قلمدادشان نمی کنیم، ولی از سنی که زبان باز می کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می دانیم و زمانی که به نوجوانی می رسند، تمام رفتار هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی میکنیم و بر آن ها برچسب توطئه گر و حیله گر می زنیم...

    خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می دانیم که آن ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته ها پاک و بی عیب باشند

    ارسال نظر




    chapta


    تازه های سایت
    تولید محصولات جدید قاصدک
    قاصدک در هفتمین نمایشگاه ایران نوشت
    افتخارات قاصدک
    بازیهای اندرویدی قاصدک
    صبر در کودک و رفتار متقابلانه ما...

    کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به محصولات نوشت‌افزار و سرگرمی قاصدک می‌باشد